Bewolkt met blote voeten.

Na drie uurtjes met de bus kwam dan eindelijk de zee in zicht. Ik kon niet wachten om met m'n blote voeten op het zand te lopen en het water in te gaan, maar first things first: eerst opzoek naar ons hostel. Niemand had ooit gehoord van ons hostel dus dat werd nog leuk... 

Uiteindelijk vonden we de goede straat, Montañita is heel klein en liepen we door naar het einde van de straat naar ons hostel, nog verder van de zee konden we niet zitten. 
Bij de receptie stond een bordje: "I went out to surf, please wait".. Dus gingen we lekker in een hangmat liggen met onze boekjes. 
Toen we later onze backpacks in de kamer hadden gelegd en ons in onze zomerkleding hadden gehesen konden we eindelijk op weg naar het strand! 
Helaas was het wel bewolkt dus bruin worden zat er niet in, maar ik was allang blij met de warmte en het geluid van de golven. 
We hebben de hele dag op het strand gelegen, boekjes gelezen, cocktails gedronken, heerlijk gegeten en op blote voeten rond gelopen.
We hadden wel zin in een feestje voor die avond maar de straten en barretjes waren verrassend leeg, dan maar gewoon cocktails drinken.

De volgend dag ontbeten op straat in het zonnetje met een tosti, een crêpe en fruitsapjes, perfect om ded ag mee te beginnen. En omdat het zonnetje scheen gingen we na het ontbijt direct richting het strand. We wilden eigenlijk gaan surfen maar het ging niet helemaal goed bij de surfschool en we werden gewaarschuwd voor de kerel die ons de lessen probeerde te verkopen, dus besloten we om gewoon lekker lui in de zon te gaan liggen.

Natuurlijk vielen we in slaap in de zon en werden we later wakker rood als kreeftjes. Gelukkig hadden we 3 flessen after-sun bij ons, ergens wisten we al dat dit zou gaan gebeuren.

Onze laatste dag op het strand was het weer bewolkt, misschien maar goed ook voor onze verbrande lichamen. 

Onze boekjes uitgelezen, lekker gegeten, uitgerust en ultra relaxed gingen we de bus in richting Quito. Voorlopig even geen strand meer voor ons.